Anthony Horowitz - Grieselstate (1995)

Wanneer David aan het begin van de kerstvakantie van zijn prestigieuze kostschool wordt gestuurd zijn zijn ouders de wanhoop nabij. Wonderwel valt er daags nadien een wervende folder van een andere kostschool, Grieselstate, in de brievenbus en David wordt willens nillens naar de nieuwe kostschool, gelegen op een rotsachtig eilandje voor de kust van Norfolk gestuurd. De gang van zaken op het bizarre internaat bevalt David in eerste instantie wel, maar al gauw werkt de apathische harmonie die er hangt hem op de zenuwen en denkt hij, samen met zijn enige vriendin Jill aan ontsnappen. De leerlingen op school gedragen zich dan ook zo raar. Ze dragen allemaal identieke ringen en verdwijnen 's nachts uit de slaapzalen. Ook de het schoolpersoneel doet David en Jill huiveren. Na een mislukte ontsnappingpoging begrijpt David dat hij op een heksenacademie beland is. Waarom hij er terechtgekomen is, is op dat moment nog niet helemaal duidelijk.

Mijn leraar Nederlands in het eerste middelbaar dweepte met Anthony Horowitz, en dan vooral met diens "Publieke vijand nummer twee". Omdat ik in die periode graag griezelverhalen las en ik dit boek op een lijst met griezelliteratuur had opgemerkt, besloot ik om het eens een kans te geven. Ik vond er toen geen bal aan. De belachelijke koldersituaties die David aan het begin van het verhaal met zijn ouders meemaakt vond ik zo flauw dat ik het boek na vijftien pagina's heb weggelegd. Achteraf gezien was dat drie bladzijdes te vroeg. Los van de (nog steeds) erg karikaturale portrettering van Davids ouders is dit boek mij bijzonder goed meegevallen. Elk personage (buiten de ouders) heeft een zekere diepgang en Horowitz maakt gebruik van intelligente en grappige beeldspraak, ver weg van de voor de doelgroep vaak gebruikte clichés. Bovendien bevat het boek ook een waardevolle boodschap aan de jonge lezertjes: durf af te wijken van wat normaal is, van wat de maatschappij van jou verwacht. Sterk werk!